Trendy w projektowaniu przestrzeni publicznej 2

Dostępność — cz. 2

Współczesne pro­jek­towanie otwartych przestrzeni powin­no uwzględ­ni­ać ideę “wielkiego obrazu”, który tworzą 4 kon­cepc­je  — społecznoś­ci, dostęp­noś­ci, zrównoważonego roz­wo­ju i technologii.

Wspól­nym mianown­ikiem sta­je się sposób postrze­ga­nia jakoś­ci życia oraz świado­mość, że jakość środowiska w którym żyje­my — zarówno nat­u­ral­nego, jak i wynika­jącego z urban­iza­cji miast  — jest nieroz­er­wal­nie związana z jakoś­cią naszego życia.

Jak więc to myśle­nie wpły­wa na pro­jek­towanie otwartych przestrzeni i w jaki sposób powin­ny być one urządzone? 

Według Access Alliance praw­ie jed­na czwarta (24%) z nas iden­ty­fiku­je się z jakąś for­mą niepełnosprawnoś­ci. Wraz z ros­nącą pop­u­lacją i dłuższym życiem ludzi, licz­ba ta praw­dopodob­nie wzrośnie, co ma wpływ także na wiele aspek­tów związanych z planowaniem i urządzaniem przestrzeni pub­licznej – a zwłaszcza jej dostępności.

Bez wąt­pi­enia par­ki, tere­ny rekrea­cyjne oraz gen­er­al­nie mias­to powin­ny być dostęp­ne dla każdego, nieza­leżnie od wieku, sprawnoś­ci fizy­cznej i poziomu niepełnosprawnoś­ci. Bliska się sta­ję więc kon­cepc­ja „uni­w­er­sal­nego pode­jś­cia do pro­jek­towa­nia”, która uzna­je i uwzględ­nia różnorod­ność  potrzeb, które związane są niepełnosprawnoś­cią, staroś­cią – choć nie tylko, gdyż uwzględ­ni­a­ją również wiek dziecięcy.

Według Access Alliance praw­ie jed­na czwarta (24%) z nas iden­ty­fiku­je się z jakąś for­mą niepełnosprawnoś­ci. Wraz z ros­nącą pop­u­lacją i dłuższym życiem ludzi, licz­ba ta praw­dopodob­nie wzrośnie, co ma wpływ także na wiele aspek­tów związanych z planowaniem i urządzaniem przestrzeni pub­licznej – a zwłaszcza jej dostępności.

Bez wąt­pi­enia par­ki, tere­ny rekrea­cyjne oraz gen­er­al­nie mias­to powin­ny być dostęp­ne dla każdego, nieza­leżnie od wieku, sprawnoś­ci fizy­cznej i poziomu niepełnosprawnoś­ci. Bliska się sta­ję więc kon­cepc­ja „uni­w­er­sal­nego pode­jś­cia do pro­jek­towa­nia”, która uzna­je i uwzględ­nia różnorod­ność  potrzeb, które związane są niepełnosprawnoś­cią, staroś­cią – choć nie tylko, gdyż uwzględ­ni­a­ją również wiek dziecięcy.

Co to oznacza?

• potrze­ba kon­sul­towa­nia i zaan­gażowa­nia w prace planisty­czne i pro­jek­towe orga­ni­za­cji zrzesza­ją­cych oso­by wykluczone
• uczynie­nie „dostęp­noś­ci” jed­nym z najważniejszych wyty­cznych planowa­nia i projektowania.
• wyposaże­nie infra­struk­tu­ry miejskiej w meble miejskie uwzględ­ni­a­jące potrze­by osób starszych i osób niepełnosprawnych np. ergonom­iczne ław­ki, sto­li­ki, zdro­je wodne
• pro­jek­towanie placów zabaw inkluzy­wnych, które nie tylko nie wyk­lucza­ją, ale wręcz zachę­ca­ją do zabawy dzieci z niepełnosprawnoś­cią: huśtaw­ki, dostęp dla wózków inwalidz­kich i zabawy sen­so­ryczne, takie jak zabawy typu „piask i woda”, instru­men­ty muzyczne.