Podbudowa pod posadzki bezpieczne EPDM

Pod­bu­dowa: Uwa­ga ogól­na: pod­bu­dowa powin­na zapewnić możli­wość spły­wu wody, zarówno deszc­zowej, jak i nat­u­ral­nej wody grun­towej do nat­u­ral­nego podłoża, albo do sys­te­mu drenażowego. Pod­bu­dowa powin­na być wyko­nana przy uży­ciu twardych, czystych, zmi­ażdżonych kruszyw odpornych na mróz. Stopień pod­szy­cia musi być taki, aby zapewnić sta­bil­ność, a jed­nocześnie pozostał porowaty. Mate­ri­ał należy układać warst­wa­mi nieprzekracza­ją­cy­mi 100 mm, a każdą warst­wę należy zagęś­cić przed ułoże­niem następ­nej. Grubość podłoża będzie zależeć od warunk­ów grun­towych i może wynosić od 100 mm do 300 mm. Min­i­mal­na grubość zagęszc­zonego kamienia podłoża powin­na wynosić 100 mm. Mate­ri­ał podłoża powinien być dobrze zagęszc­zony, aby po zakończe­niu nie było wykry­wal­nego ruchu kruszy­wa. Tol­er­anc­ja poziomu powierzch­ni powin­na mieś­cić się w zakre­sie + 0 mm — 10 mm od poziomu pro­jek­towego, a przy sprawdze­niu za pomocą prostej krawędzi 3 m, odchyle­nie nie powin­no być więk­sze niż 10 mm. Więk­szość twardych powierzch­ni tj. asfalt, czy beton itp., stanowi dobrą pod­bu­dowę dla nowych naw­ierzch­ni bez­piecznych EPDM. Pod­bu­dowa powin­na być porowa­ta, dlat­ego nieprze­puszczalne powierzch­nie, takie jak asfalt, mogą wyma­gać wyko­na­nia otworów o śred­ni­cy 25 mm, w odstę­pach co 1,0 m. Otwory powin­ny być wypełnione żwirem gro­chowym lub podob­nym i zagęszczone.   

1. krawężnik betonowy
2. warst­wa EPDM
3. warst­wa SBR (nie wym­gana w przy­pad­ku HAC < 70 cm)
4. pod­bu­dowa 100–300 mm z zagęszc­zonego kruszy­wa lub powierzch­nia twarda